Toen we thuis stallen gingen bouwen, en Melissa dus aan huis kon komen te staan, moest er een maatje komen voor Melissa. Gelukkig bleken mijn dochters ook allemaal gek op paarden en dus kwamen er twee pony’s.

Daisy was een 6-jarige pony die nog een veulen aan de voet had toen we naar haar gingen kijken. Ze was net ingereden, dus nog wat onwennig onder het zadel, maar wel braaf. Toen ze een aantal weken later bij ons op stal kwam en na een tijdje even een zadel op kreeg om te passen, bokte ze zo mijn oudste dochter eraf. Ze bleek last te hebben van haar rug omdat ze tussen de tijd dat we bij haar hadden gekeken en de tijd dat we haar gingen halen was uitgegleden en gevallen. Dat was de oude eigenaar vergeten te melden omdat ze dacht dat ze niets had overgehouden aan de val. Alleen al daarvan heb ik geleerd dat je een paard na moeten laten kijken door een professional als hij een serieuze val of uitglijder heeft gemaakt.

Door de pijn in haar rug bouwde ze heel veel spanning op voor alles wat met rijden te maken had. Ze werd behandeld door een osteopaat en ik liet een zadelpasser komen. Daarna zijn we weer helemaal van voor af aan begonnen met zadelmak maken. De spanning met rijden bleef, hoe rustig aan we ook met haar deden. Waarschijnlijk lag de oorzaak toch dieper dan alleen die ene keer dat ze 5 minuten een zadel op had gehad bij ons. Ze had een hele korte rug en een goed passend zadel vinden viel niet mee. En mentaal bleek er toch behoorlijk wat aan de hand met deze pony. Ze had duidelijk een trauma. In mijn verdere zoektocht kwam ik erachter dat deze pony door de vorige eigenaar drachtig gekocht was en dat ze gekocht was vanwege het veulen. Ze werd weer verkocht toen het veulen groot genoeg was om zonder zijn moeder te kunnen. Het ging de afgelopen jaren dus nooit om haar, maar om het veulen dat ze had voortgebracht. Een sensitief paard kan hier last van hebben. We hebben het 1,5 jaar met haar geprobeerd, haar alle tijd en ruimte gegeven, maar ze was uiteindelijk niet geschikt als kinderpony. 

Fleur was de droompony van mijn middelste dochter (toen 6 jaar), namelijk bruin met zonder witte voetjes ;-)! Toen we bij haar gingen kijken leek ze wat onzeker, maar verder een lieve pony. Eenmaal bij ons thuis bleek ze wel heel erg veel dingen spannend te vinden. Ook bleek ze een stukje minder rustig dan toen we bij haar gingen kijken. Ik had haar gekocht van een echte handelaar en achteraf had ik het vermoeden dat ze een sedatie had gekregen toen we kwamen kijken of dat ze lange tijd geen water had gehad.

Met de andere paarden bleek ze sociaal onhandig. Alsof ze de taal van paarden niet goed begreep. Ik was ondertussen al bij Emiel Voest begonnen met de instructeurs opleiding en volgde, mede vanwege Daisy en Fleur, ook de leergang probleempaarden. Daar heb ik met Emiel het gedrag van Fleur besproken en ontstond het vermoeden dat ze wellicht een flesveulen was geweest. Na wat speurwerk bleek ze ook al meer dan 6 huisjes te hebben gehad in haar 6 levensjaren. Ze was zelfs even manegepony geweest. Het werd al snel duidelijk dat deze lieve pony grote trauma’s had opgelopen in haar leven. Ook haar hebben we ruim 1,5 jaar alle tijd en ruimte gegeven, maar ze was niet geschikt als kinderpony.

Beiden waren nog jong en hadden wellicht nog meer tijd nodig. Ik heb ontzettend veel van paardengedrag en trauma’s geleerd van deze pony’s. Ze zijn allebei enorm opgeknapt bij ons, ik heb ze ‘gezien’ en ‘gehoord’ en voor beiden een huisje gevonden waar ze beter op hun plek waren dan bij ons.

De komst van de eerste pony’s aan huis betekende ook de start van ons Paddock Paradise. Alles wat ik de eerste jaren heb geleerd van het houden van paarden aan huis heeft geresulteerd in het product welzijnsadvies.